Groeten met de vlakke hand
Door: Bertus
Blijf op de hoogte en volg Bertus
21 April 2017 | Frankrijk, Clermont-l'Hérault
Pasen is voorbij en de rust wedergekeerd op de kleine Franse weggetjes. Opvallend veel mensen op de racefiets.
Het was in januari, tijdens mijn rondje Nederland met Jan B, al snel duidelijk, dat als je met volle bepakking fietst, je door collega fietsers op een racefiets, niet of nauwelijks gegroet wordt. We hadden overigens niet onze opvallende zonnebrillen op. Misschien was dat de reden. Om een of andere reden word je als fietser - bepakt en bezakt - niet serieus genomen.
Het tegenovergestelde kan ook het geval zijn. Dat al die gasten op hun blinkende racekarretjes, zichzelf te serieus nemen. En zeker die met een zonnebril.
Nou is het natuurlijk ook zo, dat je een beetje beoordeeld wordt op de manier waarop je je verplaatst. Ik kan dat, denk ik, redelijk goed beoordelen. Omdat ik gebruik maak van veel verschillende vervoermiddelen. Reisfiets, racefiets, moutainbike, motorfiets, vrachtwagen en personenauto. Mensen hebben dan vaak een bepaald beeld van je, terwijl je in alle gevallen dezelfde persoon bent. Probeer iemand die motor rijd maar eens uit te leggen dat je ook fietst, om over een beroepschauffeur nog maar te zwijgen. Nog leuker word het als je een vakantiefietser vertelt dat je vrachtwagenchauffeur bent en ook nog motor rijd. De twee soorten weggebruikers die ze het meest verafschuwen.
Maar ik dwaal af …..het ging me om de mensen op een racefiets. In Frankrijk word je door de meeste wielrenners gegroet. Soms alleen met de vingers omhoog, zonder dat de hand los komt van het stuur. Of even met een vlakke hand, die helemaal los komt van het stuur. Feit is dat we geaccepteerd worden als volwaardige fietsers en zelfs een zekere mate van respect afdwingen. En dat streelt natuurlijk weer geweldig mijn ego. Dat dan wel weer. In iedere geval kunnen onze Nederlandse collega’s op de racefiets er een voorbeeld aan nemen. Bovendien zitten de meeste vakantiefietsers die ik ken, de rest van het jaar gewoon regelmatig op een racefiets en/of een mountainbike. We zijn gewoon wat allrounder.
De etappe van vandaag was, onbewust, goed gekozen. Weinig klimwerk en veel dalen. Wel de mooie uitzichten die bij het klimmen horen. Zonder al te grote inspanning haal ik vandaag makkelijk de 100 kilometer.
De dag eindigt aan het Lac du Salagou bij Clermont l’Herault.
Het was in januari, tijdens mijn rondje Nederland met Jan B, al snel duidelijk, dat als je met volle bepakking fietst, je door collega fietsers op een racefiets, niet of nauwelijks gegroet wordt. We hadden overigens niet onze opvallende zonnebrillen op. Misschien was dat de reden. Om een of andere reden word je als fietser - bepakt en bezakt - niet serieus genomen.
Het tegenovergestelde kan ook het geval zijn. Dat al die gasten op hun blinkende racekarretjes, zichzelf te serieus nemen. En zeker die met een zonnebril.
Nou is het natuurlijk ook zo, dat je een beetje beoordeeld wordt op de manier waarop je je verplaatst. Ik kan dat, denk ik, redelijk goed beoordelen. Omdat ik gebruik maak van veel verschillende vervoermiddelen. Reisfiets, racefiets, moutainbike, motorfiets, vrachtwagen en personenauto. Mensen hebben dan vaak een bepaald beeld van je, terwijl je in alle gevallen dezelfde persoon bent. Probeer iemand die motor rijd maar eens uit te leggen dat je ook fietst, om over een beroepschauffeur nog maar te zwijgen. Nog leuker word het als je een vakantiefietser vertelt dat je vrachtwagenchauffeur bent en ook nog motor rijd. De twee soorten weggebruikers die ze het meest verafschuwen.
Maar ik dwaal af …..het ging me om de mensen op een racefiets. In Frankrijk word je door de meeste wielrenners gegroet. Soms alleen met de vingers omhoog, zonder dat de hand los komt van het stuur. Of even met een vlakke hand, die helemaal los komt van het stuur. Feit is dat we geaccepteerd worden als volwaardige fietsers en zelfs een zekere mate van respect afdwingen. En dat streelt natuurlijk weer geweldig mijn ego. Dat dan wel weer. In iedere geval kunnen onze Nederlandse collega’s op de racefiets er een voorbeeld aan nemen. Bovendien zitten de meeste vakantiefietsers die ik ken, de rest van het jaar gewoon regelmatig op een racefiets en/of een mountainbike. We zijn gewoon wat allrounder.
De etappe van vandaag was, onbewust, goed gekozen. Weinig klimwerk en veel dalen. Wel de mooie uitzichten die bij het klimmen horen. Zonder al te grote inspanning haal ik vandaag makkelijk de 100 kilometer.
De dag eindigt aan het Lac du Salagou bij Clermont l’Herault.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
