Weer alleen op pad

Nadat we, vanwege het weer, nog een dag in Caldes de Montbui zijn gebleven en vanwege de gezondheid van Regine, besluit ik vandaag mijn weg verder alleen te vervolgen. Regine blijft nog een dag om goed uit te zieken en vervolgt dan haar weg naar het zuiden.
Ik ga richting Menrasa om aldaar de camping te gebruiken als uitvalsbasis voor een bezoek aan het klooster van Montserrat.Vanaf Terrassa volg ik de BV 1221 over een pasje van 870 meter. De afdaling bied mooie uitzichten, maar helaas is het inmiddels gaan regenen. Eenmaal bij de camping, zie ik twee andere fietsers staan. Aan hun gezicht kan ik al aflezen, dat de camping gesloten is. De twee hadden hetzelfde plan als mij, maar dat feest gaat dus niet door.
Door Montserrat zet ik een streep en ga, op 'advies' van mijn gps, richting een camping 17 kilometer richting het noorden. 'Onbenoemd' staat erbij, dus ik vrees het ergste en bereid me mentaal al weer voor op een nachtje wildkamperen. Aangekomen op de “camping”, blijkt het dus een camperplek te zijn.
Opnieuw vind ik een camping in mijn gps, weer 23 km verderop. Deze blijkt wel een naam te hebben en ik controleer via internet of deze wel bestaat en of hij ook open is. Dit blijkt beide het geval en na het nodige zwoegen en uitzoekwerk, bereik ik de camping in Olost. Het is dan 18.00 uur.
Gelukkig eten ze niet zo vroeg in Spanje.Voor 13 euro eet ik, in het enige restaurant van het dorp, mijn maag vol met een viergangen menu.Tevreden maar moe kruip ik s avonds mijn slaapzak in.