Naar Leon
Door: Bertus
Blijf op de hoogte en volg Bertus
10 Juli 2017 | Spanje, León
De route voert naar Leon. Via een pasje van ‘maar’ 1500 meter. Een kleinigheidje dus. Dezelfde route heb ik in 2009 in tegengestelde richting gefietst. Toen werd ik door wat mensen, die ik onderweg had leren kennen, in Astorga om 2 uur s’ middags op een terrasje ‘betrapt’. Terwijl ik datzelfde pasje ook nog over moest. Het werd toen over negenen dat ik in het schemer de camping bereikte. Gelukkig werd mij toen aangeboden om mee te eten door dezelfde mensen die me in Astorga op het terrasje hadden ‘betrapt’. Wat ik me nog kan heugen is dat de afdaling steil en bochtig was en dat ik daar dus opnieuw tegenop moet.
Nadat ik geld heb gepind vind ik gelijk de goede weg de stad uit. Dat scheelt weer een hoop tijd en energie. De klim loopt eigenlijk best mooi in het begin, maar na Riego de Ambros zitten er echt gemene steile stukken in. Mijn knieën kraken er over en die hadden het de laatste dagen in de kou al niet zo gemakkelijk gehad. Na 4 uur trappen en 40 kilometer sta ik dan eindelijk rond 13.00 uur op de top en kan ik de afdaling inzetten. In de afdaling zitten al net zulke gemene steile stukken en ik zie menigeen zijn fiets omhoog duwen. Dat is mij gelukkig bespaard gebleven.
In Astorga scoor ik een bord pasta zodat ik de laatste 60 kilometer naar de camping in Leon zonder hongerklop kan halen. In Villadangos del Paramo maak ik nog een foto van de inmiddels gerestaureerde kerktoren. Ik heb destijds daar ook op de camping gestaan. Eigenlijk is Villadangos een ogenschijnlijk onbeduidend plaatsje, maar het kleine parochiekerkje is bekend door zijn kerkdeuren. In die deurtjes zijn bijzondere details verwerkt. Houtsnijwerk daterend uit de achttiende eeuw. In de beelden, de christelijke legers onder leiding van Ramiro I en Santiago. Die versloegen de islamitische legers van Abderrahman in de slag bij Clavijo. En dat was een belangrijke overwinning. Dat heeft er, vrij vertaald, voor gezorgd, dat we nu niet allemaal in Europa in een soepjurk lopen.
Omdat ik morgen toch een rustdag heb stoom ik door naar Leon. Via de N120, die verandert in een vierbaansweg, rol ik Leon binnen. Zowel de gps als Google maps laat me kilometers omrijden naar de camping. Ik besluit de gps op ‘wandelroute’ te zetten. Deze brengt me in een rechte lijn, over een geitenpad, naar de camping. Dit heeft tot gevolg dat ik over de laatste kilometer 20 minuten doe. Maar de camping heeft een restaurant en koud bier en de “ellende” van de dag is dan alweer snel vergeten.
Nadat ik geld heb gepind vind ik gelijk de goede weg de stad uit. Dat scheelt weer een hoop tijd en energie. De klim loopt eigenlijk best mooi in het begin, maar na Riego de Ambros zitten er echt gemene steile stukken in. Mijn knieën kraken er over en die hadden het de laatste dagen in de kou al niet zo gemakkelijk gehad. Na 4 uur trappen en 40 kilometer sta ik dan eindelijk rond 13.00 uur op de top en kan ik de afdaling inzetten. In de afdaling zitten al net zulke gemene steile stukken en ik zie menigeen zijn fiets omhoog duwen. Dat is mij gelukkig bespaard gebleven.
In Astorga scoor ik een bord pasta zodat ik de laatste 60 kilometer naar de camping in Leon zonder hongerklop kan halen. In Villadangos del Paramo maak ik nog een foto van de inmiddels gerestaureerde kerktoren. Ik heb destijds daar ook op de camping gestaan. Eigenlijk is Villadangos een ogenschijnlijk onbeduidend plaatsje, maar het kleine parochiekerkje is bekend door zijn kerkdeuren. In die deurtjes zijn bijzondere details verwerkt. Houtsnijwerk daterend uit de achttiende eeuw. In de beelden, de christelijke legers onder leiding van Ramiro I en Santiago. Die versloegen de islamitische legers van Abderrahman in de slag bij Clavijo. En dat was een belangrijke overwinning. Dat heeft er, vrij vertaald, voor gezorgd, dat we nu niet allemaal in Europa in een soepjurk lopen.
Omdat ik morgen toch een rustdag heb stoom ik door naar Leon. Via de N120, die verandert in een vierbaansweg, rol ik Leon binnen. Zowel de gps als Google maps laat me kilometers omrijden naar de camping. Ik besluit de gps op ‘wandelroute’ te zetten. Deze brengt me in een rechte lijn, over een geitenpad, naar de camping. Dit heeft tot gevolg dat ik over de laatste kilometer 20 minuten doe. Maar de camping heeft een restaurant en koud bier en de “ellende” van de dag is dan alweer snel vergeten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
