Via Engeland naar Ierland

Op de boot van Santander naar Plymouth heb ik vanwege budgettaire redenen geen hut genomen maar een slaapstoel. Slaapstoel dekt niet echt de lading. Na drieënhalf uur, een stijve nek en stijve knieën, houd ik het voor gezien. Ik zoek mijn heil op een bank in een van de zitgedeeltes van de boot. Heerlijk gestrekt lig ik zo, ondanks het omgevingslawaai, nog te dutten tot 9 uur in de morgen.

Kwart over vier zet ik voet op Engelse bodem. De dichtstbijzijnde camping die op de route ligt is in Travistock. Om zo snel mogelijk Plymouth uit te komen besluit ik de A368 te volgen. Doordat ik in de spits terecht kom is vergissen onmogelijk, hier wordt links gereden. Om het simpel te houden blijf ik de A368 volgen tot aan de camping. Het worden de meest angstaanjagende 30 kilometer die ik ooit op de fiets heb afgelegd. Ik kijk continu over mijn schouder om het achteropkomende verkeer in de gaten te houden, bang dat ik elk moment van mijn fiets kan worden gereden. Ondanks dat de weg niet breed is word ik continu ingehaald. Ook als er tegemoetkomend verkeer aankomt. Bovendien is het vreselijk druk. Ik zit in de spits. Uiteindelijk bereik ik dan toch levend de camping om vervolgens te ontdekken dat er een prachtige fietsroute vanuit Plymouth naar Travistock loopt.

De volgende dag brengt me, via het Nationaal Park Dartmoor, naar Moretonhampstead. Waar ik de verkeerde richting op ga en zo een stuk omrijd. Een gesprek met een fietser en een museum met antieke auto's en motoren zorgen voor nog meer “tijdverlies”. Voordeel is wel, dat ik op kleine autoluwe wegen terecht kom. Nadeel is, dat er vele korte steile klimmetjes in zitten. Als ik bijna op de camping ben krijg ik nog een stukje van 25%. En dat is op het einde van de dag teveel, dus dat wordt duwen.

Zet hem maar op plaats nr.63 zegt de oude baas op de camping. Dan staat je tent morgenvroeg in de zon. Welnu ……. de zon schittert de volgende morgen door afwezigheid.

Als ik mijn ontbijt heb genuttigd in Hemyock en weer op de fiets zit word me door tegemoet komende fietsers succes gewenst.Al spoedig kom ik erachter waarom. Een pittige klim van 16% moet overwonnen worden. De klim is weliswaar kort, maar krachtig. In Wellington scoor ik nog even nieuwe remblokjes als ik langs een fietsenzaak kom. Heb ik die in ieder geval weer op reserve. In Bishop Lydeard kijk ik nog even op een antiek station, waar een stoomtrein op punt van vertrekken staat. Geen twijfel mogelijk …… dit is Engeland. Als ik verder fiets kan al snel mijn regenjack aan en die blijft aan totdat ik in Brean ben. Één van de verschrikkelijkste plaatsen waar ik geweest ben. Meer dan 10 campings voor hoofdzakelijk stacaravans van immense grote. Bij de eerste camping waar ik mij aanmeldt vragen ze 30 euro voor een overnachting. Ik mag wel gratis gebruik maken van het zwembad zegt de receptioniste. Terwijl het buiten stortregent. Een kilometer verder vind ik een camping voor een schappelijke prijs.

Het plan voor de volgende dag is simpel. Kortste weg naar Bristol alwaar ik de route nr.4 van het National Cycle Network oppik, die me naar Fishguard moet leiden. Daar neem ik de boot naar Ierland. Dat lijkt eenvoudiger dan het is. Als ik de route in Bristol eindelijk gevonden heb raak ik hem diverse keren weer kwijt. Omdat de bordjes niet altijd even logisch opgesteld staan. Eenmaal Bristol uit, loopt het als een jekko en door hier en daar de route af te snijden, bereik ik de zeer idyllisch camping in St.Bridge Wentlooge. Die had ik al telefonisch op de hoogte gebracht van mijn ietwat late komst.

Na de 130 km van gisteren is mijn lichaam duidelijk moe en loopt het vandaag voor geen meter. Vroeg in de middag zet ik er al een punt achter in Bridgend. De route is prachtig, maar de klimmetjes zijn slopend. Maar de volgende dag keert alles weer ten goede.
De route is zo goed als vlak en voert hoofdzakelijk langs de kust. Bovendien is een straffe rugwind in mijn voordeel. Na een korte pauze pik ik aan bij een Engels stel dat dezelfde kant op gaat.Vlak voor Camarthen scheiden onze wegen zich weer. Tijdens het diner in Camarthen bel ik de camping in Blaeyncoed op en stel ze op de hoogte van opnieuw een late komst.
Vanaf Blaenycoed is het nog maar 60 km naar Fishguard, zodat ik de volgende dag rustig aan kan doen. Omdat ik de dag erna pas de boot neem naar Rosslare in Ierland.

De volgende morgen zit ik echter al vroeg op de fiets en om kwart voor 1 fiets ik Fishguard al binnen. Om vast de ticket te regelen voor de volgende dag, fiets ik richting de haven en tot mijn verbazing ligt de boot naar Rosslare er nog. Terwijl ik dacht, dat ie om kwart voor 12 was uitgevaren. Kortom om kwart over 1 vaar ik uit en om om kwart over 4 zet ik voet aan Ierse wal.