Van kerktoren naar kerktoren

Na een slechte nachtrust, op een veel te kort en hard bed, zit ik wel al vroeg weer op de fiets. Elk nadeel hep zijn voordeel zullen we maar zeggen. Ik zit nu wel in een gebied waar ik een goeie kaart van heb. In een van min fietstassen. Dat maakt het navigeren een stuk eenvoudiger. De route voert mij vandaag door een desolaat Noord Frankrijk. Als de zon nou had geschenen was het waarschijnlijk best een mooie route geweest, maar het is grijs en dat maakt het er niet vrolijker op. Geploegde en ingezaaide akkers zover als het oog reikt.
Het glooiende landschap voert mij van heuveltop naar heuveltop, van waarachter ik elke keer eerst het puntje van de kerktoren van het volgende dorpje zie. Vervolgens daal ik af naar het dorpje om dan vanuit daar weer te klimmen totdat het puntje van de volgende kerktoren weer in zicht komt, etc. etc. Uiteindelijk bereik ik Baccarat. De borden richting de camping municipale zijn gauw gevonden maar helaas is deze weg voor mij nog gesloten.
Op naar de office du tourisme om een goedkope accommodatie voor de nacht te regelen. Zo gezegd, zo gedaan. De dame in kwestie ,die een kamer beschikbaar heeft, zou tussen 18u en 18u30 thuis zijn. Dat duurt nog ruim een uur, dus eerst nog maar even ergens wat gaan drinken. Schijnbaar is er iets fout gegaan in de communicatie want tegen 10 over 7 komt de vrouw pas aan kakken. Als ik haar vertel dat ik al een uur sta te wachten en haar herhaaldelijk telefonisch heb proberen te bereiken, doet ze spontaan 15 euro van de prijs af. Eenmaal onder de warme douche is alle ellende snel vergeten en gelukkig eten ze niet zo vroeg in Frankrijk.