Voor een prikkie mag je liegen

Regine, de Francaise, vertrekt voor mij van de camping, omdat ze denkt dat ik toch sneller ben op de onverharde kustroute. Het eerste stuk is inderdaad een pittige klim, maar ik hoef gelukkig niet te lopen. Eenmaal de klim overwonnen, is de route een makkie. Over een rustige weg rijd ik langs prachtige vergezichten. Hoezo alleen voor mountainbikes, zoals me gisteren werd verteld op de touristinfo.
Na een uur haal ik Regine weer in en samen vervolgen we onze weg. Ze vertelt me dat dit haar eerste reis per fiets is en dat ze bang was om alleen te reizen. Toch heeft ze de knoop doorgehakt. Zuid Amerika is misschien niet de beste keus om zonder ervaring te gaan fietsen zegt ze met veel gevoel voor zelfspot Maar ik heb al snel door, dat deze dame heel wat mans is. Zonder problemen trapt ze haar zwaar beladen fiets over het gravel tegen de hellingen omhoog. In Empuriabrava melden we ons bij de camping en met een leugentje om eigen bestwil staan we met onze tentjes voor een prikkie op een 4 sterrencamping.
Onder het genot van een biertje komen we tot de conclusie dat het een bonne journée was.