Naar Portugal

De weg van Mazagon naar Huelva loopt tussen olieraffinaderijen door en is niet interessant.Voorbij Aljaraque raak ik het spoor bijster en schakel ik de hulp van mijn gps in. Deze vind een route door het bos om in Cartaya te geraken. Als ik het bos uit kom en weer op het asfalt fiets, zie ik op een t-splitsing een meute honden. De schrik slaat mij enigszins om het hart, maar de meute kijkt mij verbaasd aan en komt gelukkig niet in beweging. Ik fiets wel van schrik de verkeerde kant op.
Opnieuw langs de meute is geen optie en de gps pakt gelukkig een andere route op zodat ik, zij het met een kleine omweg, toch in Cartaya uit kom. De weg naar La Antilla gaat tegen de wind in. De camping is gauw gevonden.
s' Avonds kijk ik nog wat rond in La Antilla. Veel grote hotels, vreselijke plaats.
De volgende dag gaat het verder langs de kust naar Isla Cristina. Bij de tourist info ga ik even informeren hoe ik in Portugal moet komen. Hoewel de dame weet dat ik op de fiets ben, wil ze mij over de brug iets ten Noorden van Ayamonte sturen. Deze is echter voor de snelweg, vertel ik haar. Had ze niet aan gedacht. Gelukkig is er een alternatief. In de vorm van een boot.
Op de boot kom ik in gesprek met een Engelsman, die mij erop wijst dat het in Portugal een uur vroeger is, zodat de boot mij een uur terug zet in de tijd.
In Portugal kom ik er al snel achter dat de Portugese automobilist niet zoveel rekening houd met fietsers als de Spaanse. Ik zoek snel de kleinere wegen op. In Tavira is de camping alleen met een pontje te bereiken en de laatste gaat om 19 uur. Om s' avonds in Tariva rond te kunnen hangen, besluit ik maar een kamer te nemen.