De sluipmoordenaaar

Samen met Leo fiets ik vandaag naar Ronda. Zo’n 800 hoogtemeters en een kleine 60 kilometer. Het venijn zit 'm vandaag in de staart, met de Puerto del Viento met zijn 1190 meter hoogte. Een klim van 12 kilometer vanuit El Burgo met een stuk van 4 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 8 %.
Leo is 71 jaar en, zo wordt mij al snel duidelijk, topfit. Hem eruit fietsen in de klim is geen haalbare kaart voor mij. De reden dat hij zo fit is, is dat hij al jaren hardloopt. Zo heeft hij 10 marathons gelopen, waaronder die van New York. Met fietsen is hij pas op zijn 61e begonnen.
Leo is ook geslepen.Als een sluipmoordenaar gaat hij in de afdaling in je wiel zitten, om zo gauw als hij een beetje snelheid kan maken, uit je wiel te springen en een gaatje te slaan.
Iedereen die ooit met mij gefietst heeft, weet dat de competitiedrang in mij dan word aangewakkerd.
Zo ook vandaag.In de laatste klim zit nog een stukje afdaling, waarna er nog een paar kilometer geklommen moet worden. Leo steekt mij, vlak voordat we weer omhoog moeten, sneaky voorbij. En slaat een gat dat langzaam aan groeit tot een kleine 100 meter.
Ik weet mij in te houden en blijf mijn eigen tempo rijden om mezelf niet op te blazen.Uiteindelijk wordt de klim steiler en zie ik kans om met veel pijn en moeite het gaatje dicht te rijden. Erop en erover is geen optie, uitblazen in het wiel van Leo wel. Ik hoop dat ik op mijn 71e nog net zo kan fietsen als Leo.
Chapeau.