Energie

i
Het slechts 30 kilometer verderop gelegen Mertola is, in eerste instantie het einddoel van vandaag. Eenmaal op de fiets weet ik allang dat het, hoewel het eigenlijk net te ver is, Serpa gaat worden vandaag.
Mertola bereik ik, hoewel het fietsen moeizaam gaat, redelijk gemakkelijk en op tijd. Hier blijven is sowieso geen optie is.
Na een lunchpauze, vervolg ik mijn weg net zo moeizaam als voor die tijd. De weg loopt meer omhoog dan naar beneden. Op een gegeven moment is de kracht op en zet ik mijn fiets tegen een boom.Vervolgens ga ik met mijn rug tegen mijn fietstas zitten.Er zijn van die dagen dat je eindbestemming net te ver lijkt.
Ik denk dat ik zo een half uur heb gezeten. Beetje uitgeput door de hitte. Eenmaal weer op de fiets, bereik ik vrij snel een dorpje met een supermarktje. Hier sla ik de nodige energie in, in de vorm van bananen, een ijsje, toetjes en een cola.10 kilometer verder kom ik langs een benzinepomp, waar ik nog een colaatje drink.Vanaf dat punt daalt de weg ook meer, zodat het een beetje begint te lopen (rare uitdrukking voor een fietser). Het venijn zit hem echter in de staart. De laatste 6 kilometer zijn vals plat met een stevige tegenwind. Op mijn tandvlees bereik ik uiteindelijk de camping in Serpa, waar ik, nadat ik mij heb ingeschreven, heel verstandig, eerst terug ga naar het dorp om een welverdiend koud pilsje te drinken.
s' Avonds ga ik in het centrum wat eten. En op de weg terug naar de camping, ga ik nog ergens wat drinken op een terras. Ik haal een biertje aan de bar en nestel mij naast twee Portugezen, waarvan de ene duidelijk al het nodige heeft genuttigd. Eigenlijk niet verstandig om op zo’n plek te gaan zitten. Op een gegeven moment richt hij zich tot mij in zijn beste Engels. Het gesprek levert uiteindelijk niks op en de beste man gaat steeds meer Portugees praten. Op een gegeven moment verschijnt zijn nichtje ten tonele die wel Engels spreekt. Zij is echter te druk met haar telefoon bezig en vertikt het om als tolk op te treden. Ik twijfel of de man een baan heeft, maar hij blijkt schilder te zijn en moet de volgende morgen om 8 uur aan het werk. Zoveel word me uiteindelijk wel duidelijk. Mijn 'nieuwe vriend' trakteert uiteindelijk nog op een pilsje en een likeur. Als ik uiteindelijk weg ga, hoef ik in ieder geval niks af te rekenen. Eenmaal in de tent is de slaap gauw gevat