In het zog van een oude krijger

De kaart bestuderend lijkt Saintes-Maries-de-la-Mer voor wat betreft vandaag, qua afstand, net te ver weg. Maar Arles is een goed alternatief, zo is mij ingefluisterd. Al vrij snel word ik ingehaald door een pezige ,wat oudere man op een racefiets. Zo te zien is de fiets vanaf de aanschaf nooit meer schoon gemaakt. Ketting kraakt en piept dat het een lieve lust is. De man draait consequent in de zwaarste versnelling, in een lage cadans. Als de weg iets omhoog loopt zakt de snelheid nauwelijks. Zo rijd ik mijn eerste kilometers met 27 a 28 per uur, comfortabel in het zog van deze oude krijger. Tot het punt, waarop ik op de kaart moet kijken. De wielrenners die we tegenkomen vinden het wel een vermakelijk gezicht. Duimen worden ter goedkeuring opgestoken.
Omdat Arles hemelsbreed niet zo ver is, maak ik wat omweggetjes via de kleinere autoluwe wegen. Die tevens landschappelijk wat interessanter zijn.
Zo bereik ik op tijd de camping in Arles, zodat ik daar nog wat rond kan kijken. Nu weet iedereen natuurlijk dat Arles de stad is, waar Vincent Van Gogh het meest productief is geweest en dat er veel Romeinse overblijfselen in de stad te zien zijn.
Ik wist het dus niet. Het eerste werd me weer ingefluisterd en het tweede kom je vanzelf achter als je door de stad loopt. Allemaal reden genoeg om er een dag bij aan te plakken in die van Gogh-stad. En ook omdat het wel weer tijd word voor een rustdag