Nol had gelijk

Voordat ik vertrek, neem ik nog even afscheid van Nol en Wilma. Na de lange dag van gisteren, zeg ik tegen Nol: Vandaag een kilometer of 60. 'Ja, ja' zegt Nol nog, zal wel weer 100 worden.
Eerst moet ik terug naar Ossa de Montiel om mijn route te vervolgen. Daar ga ik eerst even koffie drinken.Als ik het cafe binnenloop is het een groot kippenhok. Het etablissement zit vol met plaatselijke vrouwen, die er lustig op los kakelen.Voor je rust moet je hier niet zijn.
Vandaag probeer ik het aantal kilometers beperkt te houden en dit lukt door via zand- en gravelwegen een zo recht mogelijke lijn te rijden.Voor de zekerheid bel ik de camping in Penascosa even, om er zeker van te zijn, dat ie nog bestaat en dat ie ook echt open is. Dit blijkt niet het geval.
Na een bezoek aan Alcaraz besluit ik om uit te wijken naar een camping in Mesones, die wel open blijkt te zijn.Wel 46 kilometer verderop, na de 65 die ik dus al heb gefietst.
Na het bestuderen van de kaart, gps en google maps, denk ik dat het mogelijk is een stuk af te snijden door de bergen. Dit blijkt te kloppen, alleen de route blijkt een gravelpad te zijn. Na een paar kilometer niet al te zware klim, daalt het pad alleen maar. Eenmaal weer op het verharde, moet ik nog 4 kilometer klimmen. Daarna met een rotgang omlaag. Heel veel tijd heb ik niet gewonnen met deze route, maar het was wel een interessante. Als ik eindelijk op de camping ben, staat de teller op 110 kilometer. Nol had gelijk.