De fiets is nog nooit zo hoog geweest
Door: Bertus
Blijf op de hoogte en volg Bertus
27 Mei 2017 | Spanje, Granada
Om 6.15 uur zit ik al op de fiets om naar de Pico Veleta te fietsen. De klim is met zijn 2700 hoogtemeters niet heel steil, maar wel heel erg lang. 43 kilometer in totaal met geen enkel stukje vlak of noemenswaardige daling.
De eerste 30 kilometer leg ik in 3 uur af en gaan dus behoorlijk voortvarend. Ik heb dan pas de helft van de hoogtemeters afgelegd en zit er al behoorlijk doorheen.
Na een half uurtje slapen fiets ik verder, om na een kilometer in het winterskioord Sierra Nevada, een terrasje te pakken. Na weer een half uur vervolg ik mijn weg naar de parkeerplaats, op 2500 meter. Alwaar de weg voor het autoverkeer ophoud. Het is dan nog 12 kilometer naar de top, via een goed berijdbare asfaltweg. De laatste 2 kilometer wordt het asfalt slechter om vervolgens over te gaan in gravel. Met een dikke bandenfiets nog altijd prima te berijden.Ik loop, geheel tegen mijn principe, de laatste 2 kilometer hoofdzakelijk. De laatste 10 hoogtemeters rest mij niks anders, dan mijn fiets over het rotsige wandelpad omhoog te slepen naar de top.
Na ruim 8 uur sta ik dan eindelijk op de top van de net geen 3400 meter Pico Veleta.
Alle ellende en inspanningen van de dag zijn, als ik sta te genieten van het uitzicht, snel vergeten. Als er even later een Spanjaard met een mountainbike boven komt, feliciteert hij mij met het bereiken van de top. 'De hoogst berijdbare weg van Europa' weet hij mij trots te vertellen.
Ik ben nog nooit zo hoog met de fiets geweest en dat zal voorlopig ook wel niet meer gebeuren.
Nu had ik laatst wel een hoop commentaar op al die fietsers die zonodig de Mont Ventoux moesten beklimmen, maar zelf ben ik natuurlijk geen haar beter. Ook de Pico Veleta is natuurlijk zo’n topje dat je puur uit prestige wil fietsen.
Nu ken ik een verhaal van twee Brabantse jongens, Bram en Bart, die dezelfde berg, vanaf de andere kant hebben beklommen. Vanaf zeeniveau. Dat wil zeggen 3400 hoogtemeters, inclusief bagage. Daarbij verbleekt mijn prestatie natuurlijk volledig. Zij hebben dit overigens heel vermakelijk beschreven op hun website, waar nog meer prestaties van formaat staan beschreven.
Om 3 uur s middags, begin ik aan de afdaling. In de afdaling maak ik nog wat foto’s. Daar gunde ik mij s morgens geen tijd voor. Om 17.15 uur ben ik terug op de camping. Vermoeid, maar voldaan.
Niks mooiers dan fietsen in de bergen.
De eerste 30 kilometer leg ik in 3 uur af en gaan dus behoorlijk voortvarend. Ik heb dan pas de helft van de hoogtemeters afgelegd en zit er al behoorlijk doorheen.
Na een half uurtje slapen fiets ik verder, om na een kilometer in het winterskioord Sierra Nevada, een terrasje te pakken. Na weer een half uur vervolg ik mijn weg naar de parkeerplaats, op 2500 meter. Alwaar de weg voor het autoverkeer ophoud. Het is dan nog 12 kilometer naar de top, via een goed berijdbare asfaltweg. De laatste 2 kilometer wordt het asfalt slechter om vervolgens over te gaan in gravel. Met een dikke bandenfiets nog altijd prima te berijden.Ik loop, geheel tegen mijn principe, de laatste 2 kilometer hoofdzakelijk. De laatste 10 hoogtemeters rest mij niks anders, dan mijn fiets over het rotsige wandelpad omhoog te slepen naar de top.
Na ruim 8 uur sta ik dan eindelijk op de top van de net geen 3400 meter Pico Veleta.
Alle ellende en inspanningen van de dag zijn, als ik sta te genieten van het uitzicht, snel vergeten. Als er even later een Spanjaard met een mountainbike boven komt, feliciteert hij mij met het bereiken van de top. 'De hoogst berijdbare weg van Europa' weet hij mij trots te vertellen.
Ik ben nog nooit zo hoog met de fiets geweest en dat zal voorlopig ook wel niet meer gebeuren.
Nu had ik laatst wel een hoop commentaar op al die fietsers die zonodig de Mont Ventoux moesten beklimmen, maar zelf ben ik natuurlijk geen haar beter. Ook de Pico Veleta is natuurlijk zo’n topje dat je puur uit prestige wil fietsen.
Nu ken ik een verhaal van twee Brabantse jongens, Bram en Bart, die dezelfde berg, vanaf de andere kant hebben beklommen. Vanaf zeeniveau. Dat wil zeggen 3400 hoogtemeters, inclusief bagage. Daarbij verbleekt mijn prestatie natuurlijk volledig. Zij hebben dit overigens heel vermakelijk beschreven op hun website, waar nog meer prestaties van formaat staan beschreven.
Om 3 uur s middags, begin ik aan de afdaling. In de afdaling maak ik nog wat foto’s. Daar gunde ik mij s morgens geen tijd voor. Om 17.15 uur ben ik terug op de camping. Vermoeid, maar voldaan.
Niks mooiers dan fietsen in de bergen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
