Als een renner in koers

Nadat ik afscheid heb genomen van Frank en Jacqueline is het mijn beurt om weer op de fiets te springen. De rustdag van gisteren heeft mijn lichaam duidelijk goed gedaan, en met een soepel verzetje begin ik aan de eerste klim van de dag.
In Alhama de Granada doe ik even inkopen en nuttig wat in een cafetaria, om vervolgens aan de tweede klim van de dag te beginnen.Tijdens de klim word ik ingehaald door Pedro, een Spanjaard op de racefiets. Hij blijft naast me fietsen en we raken in gesprek. Automatisch ga ik “natuurlijk” iets harder fiets, vreselijk dom natuurlijk,want de dag is nog jong. Na de afdaling volgt een stuk vals plat afdaling met een flinke tegenwind. Als een renner in koers hang ik aan het achterwiel van Pedro om met snelheden van tegen de 34 per uur naar het eerstvolgende dorpje te racen. Pedro belt voor mij de camping in Antequera, zodat mijn doel voor vandaag is bepaalt.
Hij drukt me nog even op het hart, dat voor dat ik de camping bereik, er een klim ligt van 4 kilometer. Met een stijgingspercentage van 10 procent. Ik haal mijn schouders op en denk dat het wel mee zal vallen.
De rest van de route is niet al te moeilijk, met twee niet al te steile klimmen van een paar kilometer.
Alles blijkt precies te kloppen en na 95 kilometer kom ik bij de laatste steile klim aan. Fietsen is uitgesloten en geheel tegen mijn principes, moet ik mijn fiets een paar kilometer omhoog duwen. Ik heb in Spanje al meer achter mijn fiets lopen duwen dan alle trips daarvoor bij elkaar.
De afdaling maakt veel goed en ik zet nog even een snelheidsrecord met 80 per uur. De camping blijkt niet geweldig en ik besluit door te fietsen naar Antequera. De campingbaas, die wat geld aan mij dacht te kunnen verdienen, zegt mij dat het klimmen is naar Antequera, maar dit blijkt gelukkig niet te kloppen. Een goedkope kamer is snel gevonden en s' avonds heb ik nog even tijd om Antequera te verkennen.
Mijn uitgeruste lichaam is al weer vermoeid na een dag.